Taşındım! Yeni adresim: http://nanoturkiye.net

18 Nisan 2008 Cuma

Elektronikte Kullanılabilecek Yeni Bir Yapay Malzeme

Yeni malzeme, Prof. Philippe Ghosez'in teori grubu (University of Liège, Belçika) ile Prof. Jean-Marc Triscone'in araştırma gruplarının (University of Geneva, İsviçre) çalışması sonucu bulundu.

Gelelim malzemenin yapısına. Eğer bir malzeme birbirini izleyen katmanlardan oluşuyorsa buna süperkafes deniyor. Yeni malzeme de bir süperkafes. Birbirini izleyen katmanlar ise iki farklı oksit: PbTiO3 ve SrTiO3. Nanomalzeme olduğu için, birbirini izleyen bu katmanlar bir kaç atom kalınlığında. Bu iki malzemeden oluşan yeni madde iki maddeye de benzemiyor. Bu farklılık ise malzemenin katmanlı olmasının ve atomik seviyede katmanlar arasında varolan ilişkinin bir sonucu.






















Geçiş metal içeren oksitler çok farklı özelliklere sahip olabildikleri için ve bir çok aygıtta da bulunabildiği için, araştırmacılar bu malzemelere ilgi duyuyorlar. Bu oksitler dielektrik, ferroelektrik, piezoelektrik, mıknatıs veya süperiletken olabiliyor.and their ability to be integrated into numerous devices. Artık bilim adamları bu oksitleri kullanarak, istedikleri özelliklere sahip malzemeleri üretebiliyorlar. Lego parçalarını istediğimiz şekilde birleştirip, istediğimiz bir oyuncağı oluşturdurduğumuz gibi, bilim adamları da atomik oksit katmanlarını istedikleri şekilde birleştirip, istedikleri yapıda, dolayısıyla istedikleri özellikte, malzeme üretiyorlar.


Peki bu malzeme ne işe yarayacak? "Eksik ferroelektrik" doğal malzemelerde çok az görülen bir özellik. Bu özelliğin sıcaklık ile ilişkisi normal ferroelektrikten farklı, bu durumun ise sıcaklığın değiştiği uygulamalarda büyük avantaj sağlaması bekleniyor. İşte bu yeni malzemede eksik ferroelektriklik görülüyor, halbuki 2 oksit de bu özelliğe sahip değil. Hem de bu yeni malzemede, doğadaki en yüksek eksik fotoelektriklik özelliğine sahip malzemeden 100 kat daha fazla eksik ferroelektriklik var. Bu eksik ferroelektriklik ile bir çok yeni aygıtın geliştirilmesi bekleniyor.

Çalışma 10 Nisan Nature dergisinde yayınlandı.

Kaynak: 1 , 2

 

Yukarı